برچشم بد لعنت!

دوستای گلم سلام

امیدوارم همتون شاداب و سرحال باشین.

هفته ی گذشته، یکی از سخت ترین دوران زندگیمو گذروندم.

الهام، دختر دایی همسن خودم که از لحاظ ظاهر و رفتار خیلی شبیه هم هستیم، از طبقه ی سوم یک مجتمع تجاری معروف توی اصفهان(جشنواره)، سقوط کرد و متاسفانه با سر روی زمین افتاد و سه روز توی کما بود تا بالاخره به هوش اومد و بعد از ۵-۶ تا عمل جراحی که روی مغز و جمجمه اش انجام دادن، حالا داره کم کم میره رو به بهبودی...

خیلی گریه کردم، خیلی غصه خوردم، خیلی بی تابی کردم، خیلی با خدا دعوا کردم، و از همه ی اینها نتیجه گرفتم که مقاوم بودن چقدر سخته...

الهی که هیچوقت مجبور نشین برین پشت در آی سی یو و برای دیدن عزیزتون التماس کنین و آخرشم بی نتیجه و دست خالی، با چشم گریون برگردین... الهی که هیچوقت نابود شدن یه پدر و مادر و سه تا خواهر بهت زده رو پشت درای بیمارستان نبینین... الهی که هیچوقت بینی هاتون به بوی بیمارستان عادت نکنه... الهی هیچوقت تو هول و هراس این نباشین که:«یعنی میشه یه بار دیگه زنده ببینمش؟!»  ... الهی که...

خیلی سخت بود، خیلی... خیلی دردناک بود برام و تاحالا یه همچین تجربه ای توی زندگیم نداشتم و امیدوارم دیگه هیچوقت نه من، نه هیچکسی این حوادث دردناک رو تجربه نکنه...

از دوستای گلم، پدیده، نگار و زهره و خانواده هاشون که برای الهاممون خیلی دعا کردن، از دوستای خوبم آقای مجد ٬ محسن ٬ آرش  و محمد که در جریان بودن و مدام پیگیری و احوالپرسی میکردن ممنونم و از همه ی شما دوستای گلم که بهتون چیزی نگفتم که ناراحت نشین، درخواست میکنم واسه سلامتی همه ی مریضا و الهام ما هم دعا کنید ...

ان شا الله خودتون و خانواده های نازنینتون همیشه سالم و شاداب و سرحال باشید.

************************

§  لوکیشن: پارکینگ دانشگاه - زمان دوشنبه ی هفته ای که گذشت!

صبح دوشنبه باهم قرار داشتیم تا کنفرانس گروهیمونو برای سه شنبه بعد از ظهر تمرین کنیم. تمرین (که البته بخش عظیمیش به شوخی و خنده گذشت) بعد از ظهر تموم شد. پدیده رفت برای کلاس تربیت بدنی و من و زهره و نگار رفتیم توی پارکینگ که دیدیم..........!!!!!!! به به! زهره خانوم ماشینشو کنار یه چاله ی بزرگی که معلوم نیست به چه علتی مدتهاست نزدیک ورودی پارکینگ حفر کردن گذاشته و راه خروج ماشینهایی که توی پارکینگ بودن رو بسته!(راننده ی نمونه ی خاور میانه!زهره شوماخر!!!)

ملت هم نامردی نکردن و دوتا از لاستیکای ماشین این اسوه ی فلاکت رو پنچر کرده بودن! حالا هیچکدوممونم جرأت نداشتیم بریم سراغ ماشین چون همه کمین کرده بودن تا این راننده ی ناشی رو قطعه قطعه کنن! سرانجام زهره رفت توی ماشین و من و نگار شروع کردیم به غلط کردن در برابر انسانهای شریفی که معطل شده بودن از صبح!

زهره جان چشم نخوری!

§ لوکیشن:از خونه تا کلاس روش تدریس- زمان یکشنبه همین هفته!

صبح که بسیار دیر از رختخواب کنده شدم (حدود ساعت 10) دیدم برق قطع شده!

با قیافه ی خواب آلود رفتم یه چیزی پیدا کنم بخورم که دیدم آب هم قطع شده!!

عصبانی و بداخلاق و خواب آلود، رفتم کز کردم تو اتاقم . گوشی بینوام رو گرفتم دستم، زل زدم تو چشماش، اونم زل زد تو چشمام! از نگاه معصومانه ش خوندم که داره میگه:« آخه تنبل خانوم! می مردی همون دیشب منو شارژ میکردی؟!!» چی داشتم که بهش بگم؟!! پاشدم شال و کلاه کردم رفتم دانشگاه. توی راه یادم افتاده شارژرمو با خودم نیاورم! تا رسیدیم توی کلاس تحقیقات محلی رو شروع کردم که ببینم کسی شارژر سونی اریکسون داره یا نه، اما دریغ... خدا سروکار هیچ جنبده ای رو به این بچه های کلاس ما نندازه! استاد سرگرم درس دادن بود که من به زهره گفتم یه بار دیگه از بچه ها بپرسه شارژر دارن یا نه! گفتم شاید یکی داشته باشه اما روش نشه بگه!!! درجا استاد دستگیرم کرد و خطاب به من و زهره گفت:«بحث شما سر چیه؟!!» من گفتم:«هیچی استاد!راجع به درس بود!» فرمودن:«خب بگید تا اگه بتونم کمکتون کنم!!» منم بی رودربایستی گفتم:«اگه شارژر سونی اریکسون خدمتتون هست لطف کنید!!»----- انفجار کلاس!

§ لوکیشن: تریای دانشکده(در ابعاد سه در دو متر!!)

یه دختر خانومی که قراره با شخصیت بشه! واسه ی خودش و دوستش چایی خریده بود و میخواست از تریا بره بیرون. تریا همیشه شلوغه چون فضای خیلی کوچیکی داره.ماهم رفته بودیم یه چیزی بگیریم و برگردیم. دختره تا رسید نزدیک من دستش لرزید و یه کم از لیوان چاییش ریخت رو من! من طفلکی هم هیچی نگفتم و سریع لباسم رو از دستم جدا کردم! دختره هم به جای عذر خواهی آستینمو که هنوز داغ داغ بود چسبوند به دستم و گفت:«خوبه حالا یه ذره اش ریخت!!» جیغم رفت هوا!!
خب سوختم آخه!!!

§ پدیده سرکلاس ترجمه ی نوار و فیلم، داشت به ترجمه ش ور میرفت. بعد با قیافه ای شبیه علامت سوال رو به من کرد و پرسید:« اینو درست نوشتم؟!!»

فکر میکنید چی دیدم؟!! یک اثر هنری از یک کودک پیش دبستانی و نه از یک دانشجوی ترم هفتم و سال آخر زبان انگلیسی!!

نوشته بود : " زندگی شان را در سلح بگذرانند!!! "

بله! کاملا درست متوجه شدید! دختر گلمون کلمه ی " صلح " رو به صورت بالا هنرنمایی کرده بودن! وقتی هم که درستشو بهش گفتم با چهره ای کاملا فیلسوفانه گفت:« هان! گفتم یه جوریه ها!!»

البته این نه اولین بار بود که ایشون به صورت املایی غلط کرد و نه آخرین بار!!

کلا پدیده با صحیح نوشتن ساده ترین کلمات هم مشکل داره! برای مثال:

" توسعه " رو به صورت "توسیع!!" نوشته بود که اصلا جای گذشت نداره!!

پدیده جونم چشم نخوری!

§ با نگار داشتیم برمیگشتیم خونه، توی راه از من پرسید: « ساعت چنده؟!»

گفتم :«چهار و نیم!» با وحشت گفت:« وااااای! دیدی چی شد؟!! باید ساعت پنج قطره هامو میریختم تو چشمم، یادم رفت!!!» هرچی فکر کردم نفهمیدم چرا ساعت پنج قبل از چهارونیمه!

نگار جون چشم نخوری!!

§ یکشنبه ی هفته ی پیش که از ساعت دو تا شش کلاس داشتیم، ظهر اصلا اشتهایی برای غذا خوردن نداشتم.مامان قشنگمم غذامو ریخت توی یه ظرف کوچولو و گفت تا گشنه شدی بخور! منم از اتفاق سر کلاس ترجمه ی فیلم که همه مشغول تماشای فیلم بودن گشنم شد! درنتیجه درحالی که سعی میکردم استاد که در نزدیکی ما نشسته بود منو نبینه، ظرف غذامو از کیفم در آوردم!

این حرکت از چشمان تیز پدیده که در سمت چپ من و نگار که در سمت راست من نشسته بود دور نموند! و تا من شروع کردم به خوردن غذا، نگار برای خودش ریخت توی در ظرف و پدیده هم با دست پلوها رو به صورت MP3 در میاورد و میخورد!

جاتون حسابی خالی! بدجوری چسبید!

وای خدا ما چهار تارو چشم نزنن!

وااااااییییییی چقدر حرف زدم!!!

دوستتون دارم، مواظب خودتون باشین، التماس دعا، تا بعد...