بابا برنده می شود!! ( +چه میکنم من!!)

سلام بر و بچه های گل و نازنین

امیدوارم همگی توپ و تپل و مپل باشین.

چه خبرا؟ همه چی ردیفه؟ زندگی ها رو به راهه؟ امیدوارم همینطور باشه.

اگر از احوالات اینجانب خواسته باشین ملالی نیست جز دوری شما که آنهم انشالا به زودی رفع خواهد شد!

همچنان مثل یه دخمل خوب می رم سر کار و بر می گردم هیچ کار خلافی هم نمی کنم و هیچ خلافکاری رو هم گیر ننداختم!

از اهم اخبار اینکه مامان داره شنبه می ره تهران پیش جوجه ها! منم کلی دلم می خواد اما چیکار کنم که این چرخ های مملکت منو ول نمی کنن! حالا قراره هم دلتنگ جوجه ها باشم هم مامانم!

و دیگه اینکه نمیدونم چرا حالشو ندارم برم دنبال کارای مدرکم! همه ی هم دوره ای های ما لیسانساشونو گرفتن من هنوز دیپلمه ام!

هروقت فکرشو می کنم که کلی کار و دوندگی داره، بی خیالش میشم!

و یک خرابکاری دیگه که اصلاً روم نمیشه براتون تعریف کنم!!!

هان؟!!

بگم؟!

باشه می گم! 

طی یکی دیگه از فرارهای ناموفق من از شرکت به فروشگاه، وقتی هیشکی توی فروشگاه نبود، یه آقای بسیار مسنی اومد در حالیکه یک برگه توی دستش بود و با مهربانی بی حد و حصری گفت:« دخترم میشه اینو برای من کپی بگیری؟!» خب از اونجایی که همتون در جریان کمبود محبت من هستید و امکانات رفعش هنوز توی ایران نیومده! با کمال میل قبول کردم. ازش پرسیدم چندتا می خواین؟! گفت پنجاه تا!!!

ای بابا! منم که کار کردن با این دستگاه جدیده رو درست و حسابی بلد نبودم که!
اما خب بازم به همون دلایل قبلی و بسیار خونسرد شروع به فعالیت کردم! برای اینکه خیط نکنم، اول گذاشتم پنجاه تا از روی اولش بگیره، بعد همون برگه های یک رو رو گذاشتم توی دستگاه که روی دوم بیفته پشتشون! آقا چشمتون روز بد نبینه! اولیشو که زد دیدم ای دل غافل! همه رو داره برعکس میگیره! یعنی طرف صفحه ی اول رو که خوند باید کاغذ رو وارونه کنه تا صفحه ی دوم رو بخونه!! با اینکه کلی عذاب وجدان داشتم، اما اصلا به روی خودم نیاوردم و هر پنجاه تا کاغذ رو پاره کردم ریختم دور!

در عوض یه درس مهم گرفتم! یاد گرفتم که سری دوم رو چطور باید بذارم توی دستگاه!

دوباره منوی دستگاه رو تنظیم کردم و ایندفعه هر پنجاه تا عین شاخ شمشاد اومد بیرون! منم با خوشحال و خندان(!!) برگه هارو دادم به آقاهه و ازش پول گرفتم!

آقاهه هم با کلی تشکر و دعای خوشبختی و سلامتی و اینا رفتش. منم تو فکر این بودم که چطوری این گند کاریمو ماله بکشم که یه دختر خانم جوان دانشجو بدو بدو اومد داخل و گفت تورو خدا از این شناسنامه ی من یه دونه کپی بگیرین. با اینکه داشتم به خودم قول می دادم که دیگه توی این کارا دخالت نکنم، اما قبول کردم! (آخه هنوز قولم کامل به خودم بیان نشده بود!!). هیچی خلاصه! شناسنامه شو گرفتم و گذاشتم روی شیشه و دکمه ی کپی رو زدم!
آقا مجدداً چشمتون روز بد نبینه! دستگاه پنجاه تا کپی از شناسنامه ی دختره گرفت! اصلا حواسم نبود که حافظه ی دستگاه رو به حالت دیفالت برگردونم! هنوز رو تنظیمات برگه های اون آقاهه بود! خلاصه یه دونه از کپی هارو دادم به دختره و چهل و نه تای بقیه رو فرستادم 

 پیش اون پنجاه تا واروونه ها!  

بعدشم فوراً محل رو به سمت میز کارم ترک کردم (البته به حالت دوان دوان)!!

تا من باشم دیگر کار خیر برای هیچ بنی بشری انجام ندهم!!

یکی نیست بگه بچه تو بتمرگ سر ترجمه هات!

چیکار داری فضولی میکنی؟!

**

راستی صحبت از کار خیر شد، جا داره همینجا از خیرین بسیار گرامی، سرکار خانوم پدیده فتاحی و سایر اعضای خانواده ی سرخوش و بیکارشون تشکر کنم!
می گین چرا؟!
واسه اینکه سر سیاه زمستونی به دوتا بچه گربه ی پشمالوی کج و کوله که یکیشونم یه چشمش کوره پناه دادن و یه کارتن برای خوابشون توی خونه گذاشتن!

حالا تصور کنین پدیده با اون کلاغش (کاسکو) چطور حاضر به نگهداشتن اون دوتا گربه شده. البته طبق آخرین اخبار که چند دقیقه ی پیش به سمع و نظرم رسید، اون گربه هه که کور نبود چند روز پیشا افتاده مُرده!

حالا واسه اینکه این یکی رو گرم کنن، یه کیف آبجوش درست می کنن براش میذارن زیر کارتن محل خوابش! می بینید تورو خدا این مرفهان بی درد چطور زندگی میگذرونن؟! اونوقت ما بینواها باید از صبح تا شب دنبال یه لقمه نون و بوقلمون بدوئیم!

**

راستیییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییی!!!

یه خبر مهممممممممممممممممممممممممممممممممممممم!!!

بابام توی یکی از این مسابقات اس ام اسی تلویزیون برنده ی سفر حج شده!

کلی خوشحال و مشعوف شدیم که بالاخره یه جا هم یکی از ما برنده شد!
البته من هیچوقت به هیچ برنامه ای هیچ اس ام اس نزده و نخواهم زد اما به خاطر خوشحالی بابا خیلی خوشحالم. یعنی من اونقدری تلویزیون نمی بینم که بخوام از این جینگولک بازیها داشته باشم!

اما به خاطر مامان غصه می خورم! خب بچم دلش می خواد دیگه!  

توی اون سه تا سفر قبلی همش باهم بودن حالا بابا تهنای تهنا میره.

امیدوارم جور شه و مامان نه به عنوان مهمان، که با هزینه ی خودمون بتونه همراه بابا بره.

وای باورتون نمیشه بعضی شبها ساعت نه و نیم تا ده دیگه می رم می خوابم!

انقدر توی محل کارم با آدمای خارجی زبون نفهم سرو کله میزنم که حالی برام باقی نمیمونه. داداشم قربونش برم چند شب پیشا می گفت دلم برات تنگ شده از بس ندیدمت و باهات حرف نزدم!

واسه همینه که هفته ای یه بار بیشتر نمیرسم آپ کنم اما به وبلاگهاتون سر می زنم همچنان و مثل سابق.

دوستتون دارم، مواظب خودتون باشین تا به زودی...